I.

 

¿Qué ten ó mozo?

Ay! ¿qué terá?

Ponm’ agora unha cara d’ inverno,

Despois na fiada ¡sonrisas de tal!…

Quer que baile con él n’ o muiño,

Y aló pó-la vila, nin fala quixais…

¿Qué ten ó mozo?

Pois… ¿qué terá?

 

Unhas veces, canciño de cego,

Por’ ond’ eu andare seguindome vay,

Nin hay sitio dond’ eu non atope

Un Bras con cirolas, y os zocos na man.

Ay! qué mociño…

Ay! qué rapaz!

 

N’ outro instante ¡mirá que fachenda!…

Atruxos qu’ asombran ó mesmo lugar.

Brrr!!! parece que pasa soberbo,

Mandando nos homes su real maxestá.

Mociño ¿és tolo?

Ay! ¿s’ ó serás?

 

Eu non podo entender meu amore,

Qu’ airiños te levan, q’ airiños te trân,

Nin tampouco cal xeito te cadra,

Tratándose, mozo, d’ ó teu namorar.

Ay! Dios me libre,

De ti, bon Bras!

 

Que no meu entender t’ acomparo,

Ô mesiño de Marzo marzal:

Pó-la mañan, cariña de rosas;

Pó-la tarde, cara de can.

¡Mala xuntanza

Facemos! ¡Ay!!

 

II.

 

¿Qué di á meiguiña,

Que di á traidora?

Corazon qu’ enloitado te crubes,

C’ os negros desprezos qu’ á falsa che dona,

¿Por que vives sofrindo por ela?

¿Por qué namorado, de pena saloucas?

S’ ela é bonita,

Ela é traidora.

 

Di con mengua de min que non sabe,

Qu’ airiños me viran veleta mal posta…

Que ch’ ó digan, rapaza, os teus ollos,

Qu’ agora me chaman, dempois me desbotan.

Qu’ anqu’ és bonita,

Eres traidora.

 

S’ unhas veces amante che falo,

E s’ outras renego de ti… ¡pecadora!

¿Cales auguas repousan serenas,

S’ ó vento qu’ as manda rebole antr’ as ondas?

E ti ben sabes

Qu’ és revoltosa.

 

Son canciño de cego en quererte…

Tal bulra merece quen ama sin conta,

Pois c’ os zocos na man ou sin eles

Âs portas d’ ó inferno seguindote fora.

Tal estou tolo,

Tal és graçiosa.

 

Que de Marzo marzal teño á cara!…

Quixais qu’ asi sea, mais ti, miña xoya,

Tamen és cal rayola de Marzo,

Qu’ agora descrube, qu’ agora s’ entolda.

Iguales semos,

Nena fermosa.