petapouca

San Antonio bendito,

Dádeme un home,

Anque me mate,

Anque m’ esfole.

 

Meu santo San Antonio

Dáime un homiño

Anqu’ ó tamaño teña

D’ un gran de millo.

 

Dáimo, meu santo,

Anqu’ os pés teña coxos,

Mancos os brazos.

 * * *

Un-ha muller sin home…

Santo bendito!

E corpiño sin alma,

Festa sin trigo.

 

Pau viradoiro,

Qu’ onda queira que vaya

Troncho que troncho.

  * * *

Mais en tend’ un homiño

¡Virxe do Carme!

Non hay mundo que chegue

Para un folgarse.

 

Que zamb’ ou trenco,

Sempr’ é vó ter un home

Para un remedio.

  * * *

Eu sey d’ un que cobiça

Causa miralo,

Lanzaliño de corpo,

Roxo e encarnado.

 

Carniñas de manteiga,

E palabras tan doces

Cal mentireiras.

  * * *

Por él peno de dia,

De noite peno,

Pensando nós seus ollos

Color de céo.

 

Mais el xá doito,

D’ amoriños entende,

De casar pouco.

  * * *

Facé, meu San Antonio,

Qu’ onda min veña,

Para casar conmigo,

Nena solteira.

 

Que levo en dote

Un-ha cullér de ferro,

Cátro de boxe.

  * * *

Un hirmanciño novo

Que xá ten dentes,

Un-ha vaquiña vella

Que non dá leite…

 

Ay! meu santiño,

Facé que tal suceda,

Cal vó lo pido.

  * * *

San Antonio bendito,

Dádeme un home,

Anque me mate,

Anque m’ esfole.

 

Que zamb’ ou trenco,

Sempr’ é bó ter un home

Para un remedio.